سایر عوامل خطر UTI عبارتند از:

• ناهنجاری های دستگاه ادراری: نوزادانی که با ناهنجاری‌های مجاری ادراری متولد می‌شوند و اجازه نمی‌دهند ادرار به طور طبیعی از بدن خارج شود یا باعث برگشت ادرار در مجرای ادرار می‌شود در معرض خطر ابتلا به عفونت‌های ادراری هستند.
• انسداد در دستگاه ادراری: سنگ کلیه یا بزرگ شدن پروستات می‌تواند باعث شود ادرار در مثانه گیر کند و خطر مبتلا به عفونت را افزایش دهد.
• یک سیستم ایمنی سرکوب شده: دیابت و سایر بیماری‌هایی که سیستم ایمنی را مختل می‌کنند دفاع بدن در برابر میکروب‌ها را کاهش و خطر عفونت ادراری را افزایش می‌دهد.
• استفاده از سوند: افرادی که نمی‌توانند به تنهایی ادرار کنند و از لوله (سوند) برای ادرار کردن استفاده می‌کنند در معرض خطر ابتلا به UTI هستند. این ممکن است شامل افرادی باشد که در بیمارستان بستری هستند، افرادی که مشکلات عصبی دارند که کنترل توانایی آنها در دفع ادرار را دشوار میکند و افرادی که فلج هستند.
• معاینه مثانه: جراحی ادرار یا معاینه دستگاه ادراری شما که شامل ابزار پزشکی می‌شود، هر دو می‌توانند خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش دهند.

تشخیص عفونت اداری به چه صورت است؟

آزمایش‌ها و روش‌های مورد استفاده برای تشخیص عفونت‌های دستگاه ادراری عبارتند از:

• آنالیز نمونه ادرار: پزشک شما ممکن است از شما نمونه ادرار برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی بخواهد تا گلبول های سفید، گلبول های قرمز یا باکتری ها را جستجو کند. برای جلوگیری از آلودگی احتمالی ممکن است به شما دستور داده شود ابتدا ناحیه تناسلی خود را با یک پد ضد عفونی پاک کنید.
• ایجاد تصاویری از دستگاه ادراری شما: اگر دچار عفونت‌های مکرر می‌شوید که پزشک فکر می‌کند ممکن است ناشی از یک ناهنجاری در دستگاه ادراری شما باشد، ممکن است یک سونوگرافی، یک توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) انجام دهید. پزشک شما همچنین ممکن است از رنگ کنتراست برای برجسته کردن ساختارهای دستگاه ادراری استفاده کند.
• استفاده از یک اسکوپ برای دیدن داخل مثانه اگر عفونت ادراری مکرر دارید، پزشک ممکن است با استفاده از یک لوله بلند و نازک با عدسی سیستوسکوپی را انجام دهد تا داخل مجرای ادرار و مثانه شما را ببیند. سیستوسکوپ در مجرای ادرار شما وارد می‌شود و به مثانه شما منتقل می‌شود.

عوارض مبتلا به عفونت ادراری (UTI)

هنگامی که به موقع و به درستی درمان شود، عفونت های دستگاه ادراری تحتانی به ندرت منجر به عوارض می‌شود. اما اگر عفونت ادراری درمان نشود، می‌تواند عواقب جدی داشته باشد. عوارض UTI ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• • عفونت های مکرر
  • آسیب دائمی به کلیه
  • افزایش خطر زایمان با وزن کم یا نوزاد نارس در زنان باردار.
  • تنگی مجرای ادرار در مردان

درمان عفونت ادراری

برای کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های ادراری می‌توانید این اقدامات را انجام دهید:

• مایعات به خصوص آب زیاد بنوشید: نوشیدن آب به رقیق شدن ادرار شما کمک می‌کند و اطمینان می‌دهد که دفعات ادرار بیشتری خواهید داشت به باکتری‌ها اجازه می‌دهد تا قبل از شروع عفونت از دستگاه ادراری شما خارج شوند.
• آب زغال اخته بنوشید: اگرچه مطالعات قطعی نیست که آب زغال اخته از عفونت جلوگیری می‌کند اما احتمالاً مضر نیست.
• از جلو به عقب پاک کنید: انجام این کار پس از ادرار و پس از اجابت مزاج به جلوگیری از گسترش باکتری های ناحیه مقعد به واژن و مجرای ادرار کمک می‌کند.
• بلافاصله پس از مقاربت مثانه خود را خالی کنید: همچنین یک لیوان پر آب بنوشید تا به شستشوی باکتری ها کمک کنید.
• از محصولات بالقوه تحریک کننده زنانه خودداری کنید: استفاده از اسپری های دئودورانت یا سایر محصولات زنانه مانند پودر در ناحیه تناسلی می‌تواند مجرای ادرار را تحریک کند.
• روش کنترل بارداری خود را تغییر دهید: دیافراگم ها، یا کاندوم های بدون روغن یا اسپرم کش، همگی می‌توانند به رشد باکتری کمک کنند.

نتیجه گیری

همانطور که در ابتدای مقاله گفته شد عفونت ادراری می‌تواند کلیه و مثانه را درگیر کند. این بیماری در میان کودکان، میانسالان و بیماران دیابتی بسیار رایج است. این نوع عفونت با مصرف آنتی بیوتیک زیر نظر پزشک از بین می‌رود اما اگر به موقع درمان نشود می‌تواند خطرات جدی‌تری را به دنبال داشته باشد. زنانی که زیاد به این بیماری دچار می‌شوند باید مدتی تحت نظر پزشک باشند و دوره درمانیشان را کامل کنند تا بهبود حاصل شود. بخاطر داشته باشید عفونت در کودکان خطرناک‌تر است و باید سریعا درمان شود.