سیستوسل( افتادگی مثانه) چیست و راه های درمان آن

فتق مثانه یا پرولاپس قدامی که بیشتر مردم به عنوان افتادگی رحم می‌شناسند از شایع‌ترین مشکلات در زنان می‌باشد. تحقیقات نشان داده بین 25% تا 50% زنان به افتادگی رحم مبتلا می‌شوند. ما در این مقاله به بررسی سیستوسل، علائم و درمان آن می‌پردازیم. ممکن است شما هم دچار این مشکل باشید ولی آگاهی چندانی در مورد این اختلال نداشته باشید.

سیستوسل چیست؟

افتادگی قدامی واژن که به آن سیستوسل یا افتادگی مثانه نیز می‌گویند، زمانی است که مثانه از موقعیت معمول خود در لگن پایین می‌آید و به دیواره واژن فشار می‌آورد. اندام های لگن از جمله مثانه، رحم و روده ها معمولاً توسط ماهیچه ها و بافت های همبند کف لگن در جای خود نگه‌داشته می‌شوند. افتادگی قدامی زمانی اتفاق می‌افتد که کف لگن ضعیف می‌شود یا فشار زیادی به کف لگن وارد می‌شود. این می‌تواند در طول زمان، در هنگام زایمان طبیعی، یبوست مزمن، سرفه های شدید یا بلند کردن اجسام سنگین اتفاق بیفتد.

علل افتادگی مثانه چیست؟

کف لگن شما شامل ماهیچه‌ها، رباط‌ها و بافت‌های همبند است که از مثانه و سایر اندام های لگنی شما حمایت می‌کنند. اتصالات بین اندام‌های لگن و رباط‌ها می‌تواند با گذشت زمان یا در نتیجه ضربه ناشی از زایمان یا فشارهای مزمن ضعیف شود. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، مثانه شما می‌تواند پایین تر از حد معمول لیز بخورد و به داخل واژن شما برآمده شود. علل فشار به کف لگن عبارتند از:

• بارداری و زایمان طبیعی
• اضافه وزن یا چاق بودن
• بلند کردن مکرر سنگینی
• زور زدن با حرکات روده
• سرفه مزمن یا برونشیت

 

چه عواملی خطر سیستوسل را بیشتر می‌کند؟

این عوامل ممکن است خطر افتادگی قدامی را افزایش دهند که در ادامه به بررسی شایع‌ترین عوامل آن می‌پردازیم.

• بارداری و زایمان

زنانی که زایمان طبیعی، حاملگی های چند قلویی یا نوزادان آنها وزن بالایی داشته اند در معرض خطر افتادگی مثانه هستند.

• سالخورده

خطر افتادگی قدامی با افزایش سن افزایش می‌یابد. این امر به ویژه پس از یائسگی، زمانی که تولید استروژن در بدن شما که به قوی نگه داشتن کف لگن کمک می‌کند کاهش می‌یابد صادق است.

• ژنتیک 

برخی از زنان با بافت همبند ضعیف تری به دنیا می‌آیند که آنها را مستعد ابتلا به افتادگی مثانه می‌کند.

• چاقی

زنانی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند بیشتر در معرض خطر افتادگی قدامی‌اند.

 

چگونه می‌توان از سیستوسل پیشگیری کرد؟

برخی از عوامل خطر، از جمله کار فیزیکی سنگین، اضافه وزن و یبوست را می‌توان کنترل کرد در حالی که عوامل خطر مانند سابقه خانوادگی را نمی‌توان کنترل کرد. با افزایش سن احتمال بروز سیستوسل افزایش می‌یابد.

 

درمان سیستوسل

اگر آزاردهنده نباشد، سیستوسل خفیف ممکن است به هیچ درمانی به جز اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین یا زور زدن که می‌تواند باعث بدتر شدن مشکل شود، نیاز نداشته باشد. سایر گزینه های درمانی بالقوه شامل موارد زیر است:

• کاهش وزن
• درمان جایگزینی استروژن
• تمرینات کگل برای تقویت منافذ مجرای ادرار، واژن
• قرار دادن پساری (این وسیله مثانه را در جای خود نگه می‌دارد)

 

در طول و بعد از عمل سیستوسل چه اتفاقی می‌افتد؟

سیستوسل متوسط ​​یا شدید ممکن است به جراحی ترمیمی نیاز داشته باشد تا مثانه را به موقعیت طبیعی برساند. روش های مختلفی برای انجام این جراحی وجود دارد از جمله ترمیم مثانه. در این ترمیم، یک برش در دیواره واژن ایجاد می‌شود و بافتی که مثانه را از واژن جدا می‌کند سفت می‌شود. گزینه دیگر، برای افتادگی شدیدتر، قرار دادن یک ماده مصنوعی با رویکرد رباتیک یا لاپاروسکوپی از طریق شکم است. این روش ممکن است حمایت بیشتری از بافت داشته باشد و از تکرار مجدد این بیماری جلوگیری کند.

بیمار معمولا در روز جراحی به خانه می‌رود. بهبودی کامل معمولاً چهار تا شش هفته طول می کشد. برای زنانی که هرگز قصد ندارند دوباره رابطه جنسی داشته باشند، جراحی هایی که واژن را بسته و کوتاه می کند تا دیگر برآمدگی نداشته باشد تقریباً 100 درصد مؤثر است.