عفونت رحم چیست؟ بررسی علت، علائم و راهکارهای درمانی

عفونت رحم، یکی از مشکلات شایع در میان زنان است که می‌تواند اثرات جدی بر باروری و سلامت عمومی فرد بگذارد. این عفونت زمانی رخ می‌دهد که میکروارگانیسم‌های بیماری‌زا مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها وارد رحم شده و باعث التهاب و عفونت در لایه داخلی آن شوند.

اگر این بیماری به موقع تشخیص داده و درمان نشود، ممکن است منجر به مشکلاتی مانند ناباروری، بیماری التهابی لگن(PID) و عوارض جدی دیگر شود. عوامل مختلفی مانند عفونت‌های مقاربتی، زایمان یا سقط غیر بهداشتی، استفاده از وسایل پیشگیری داخلی مانند IUD، جراحی‌های زنان و ضعف سیستم ایمنی بدن می‌توانند زمینه‌ساز این عفونت باشند.

تشخیص به موقع این بیماری از طریق بررسی علائم بالینی، معاینه پزشک متخصص و آزمایش‌های پزشکی اهمیت زیادی دارد؛ زیرا درمان سریع آن می‌تواند از بروز مشکلات جدی‌تر جلوگیری کند. در این مقاله، به بررسی کامل علائم، علل، روش‌های تشخیص، درمان‌های خانگی و دارویی عفونت رحم می‌پردازیم.

اگر به دنبال یک راهنمای جامع برای حفظ سلامت خود هستید، تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

عفونت رحم چیست؟

این بیماری، به انگلیسی Uterine infection نامیده می‌شود، که نوعی التهاب در لایه داخلی رحم(آندومتر) است و معمولا به دلیل عفونت‌های باکتریایی، ویروسی یا قارچی ایجاد می‌شود. این بیماری ممکن است حاد یا مزمن باشد.

در صورت عدم درمان عفونت رحم، باعث مشکلات جدی مانند ناباروری، بیماری التهابی لگن(PID) و حتی سپسیس(عفونت خونی خطرناک) شود. در اغلب موارد بیمار، همراه با عفونت رحم به عفونت واژن نیز دچار می‌شود.

تفاوت عفونت رحم، عفونت واژن و عفونت ادراری

عفونت رحم، عفونت واژن و عفونت ادراری هر سه از مشکلات شایع در سلامت زنان هستند، اما از نظر محل درگیری، علائم، علل و روش‌های درمانی تفاوت‌هایی با هم دارند. به طور کلی، عفونت رحم داخل رحم رخ می‌دهد و می‌تواند به لوله‌های فالوپ و تخمدان‌ها نیز گسترش یابد.

در مقابل، عفونت واژن(Vaginitis)، در واژن رخ داده و معمولا به دلیل رشد بیش از حد باکتری‌ها، قارچ‌ها یا ویروس‌ها ایجاد می‌شود. عفونت ادراری نیز در هر بخشی از مجاری ادراری(کلیه‌ها، مثانه یا مجرای ادرار) است و بر اثر باکتری‌های روده و عدم رعایت بهداشت رخ می‌دهد.

بیشتر بخوانید: همه چیز درمورد التهاب دهانه رحم

عفونت رحم و پریود نشدن

عفونت رحم می‌تواند منجر به تاخیر یا قطع شدن قاعدگی شود؛ عقب افتادن پریود دلایل مختلفی دارد که در مقاله مربوطه به بررسی آن‌ها پرداخته‌ایم. این عفونت به چند دلیل زیر در پریود نشدن نقش دارد:

• التهاب و آسیب به لایه داخلی رحم

• اختلال در تعادل هورمون‌های استروژن و پروژسترون و چرخه قاعدگی

• چسبندگی رحم و انسداد مسیر خونریزی

•  استرس و ضعف بدنی ناشی از عفونت

خبر خوب این است که درمان به موقع با آنتی‌بیوتیک‌ها و رعایت نکات بهداشتی، می‌تواند به بازگشت قاعدگی و جلوگیری از عوارض جدی کمک کند.

عفونت رحم در بارداری

عفونت رحم در بارداری یک مشکل جدی است که می‌تواند عوارض خطرناکی برای مادر و جنین به همراه داشته باشد. این عفونت، معمولا به دلیل ورود باکتری‌ها به داخل رحم اتفاق می‌افتد؛ برخی از مهم‌ترین دلایل آن عبارتند از:

• عفونت‌های مقاربتی(STIs)

باکتری‌هایی مانند کلامیدیا و عامل سوزاک می‌توانند از طریق رابطه جنسی به رحم منتقل شده و باعث عفونت شوند. انجام تست‌های عفونت مقاربتی قبل از بارداری و استفاده از روش‌های محافظتی مانند کاندوم در کاهش ایجاد عفونت نقش دارند.

• تغییرات هورمونی و کاهش ایمنی

در دوران بارداری، سیستم ایمنی بدن کمی ضعیف‌تر می‌شود تا بدن جنین را پس نزند. این کاهش ایمنی، بدن را در برابر عفونت‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کند. داشتن رژیم غذایی مناسب، مصرف مکمل‌های تقویتی مانند ویتامین C، روی و پروبیوتیک‌ها در تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کنند.

• باکتری‌های طبیعی واژن

افزایش غیرطبیعی برخی باکتری‌های مضر در واژن می‌تواند باعث انتقال عفونت به رحم شود. به طور مثال، باکتریال واژینوزیس(BV)، به طور معمول در واژن زندگی می‌کند اما افزایش غیر عادی آن، یک عامل مهم در ایجاد عفونت رحم و زایمان زودرس است.

رعایت بهداشت شخصی، عدم استفاده از دوش واژینال، مراجعه به پزشک در صورت تغییر بو یا رنگ ترشحات بارداری در پیشگیری از ابتلا به عفونت کمک‌کننده هستند.

• عفونت‌های مجاری ادراری(UTIs)

عفونت‌های ادراری در بارداری بسیار شایع هستند و می‌توانند باعث زایمان زودرس شوند؛ در صورتی که این عفونت‌ها درمان نشوند، می‌توانند به رحم و کلیه‌ها سرایت کنند. به منظور پیشگیری از ابتلا به این بیماری، نوشیدن آب کافی، رعایت بهداشت بعد از دفع ادرار و تخلیه کامل مثانه توصیه می‌شود.

در صورت عدم درمان، عفونت رحم می‌تواند خطرات جدی برای مادر و جنین ایجاد کند. از جمله این عوارض می‌توان به زایمان و پارگی زودرس کیسه آب، نارسایی تنفسی و مشکلات رشد در نوزاد و همچنین سپسیس بارداری(عفونت خون) که می‌تواند زندگی مادر را به خطر بیندازد، اشاره کرد.

اگر در دوران بارداری علائمی مانند تب، درد شکم، ترشحات غیرطبیعی یا خونریزی داشتید، فورا به پزشک مراجعه کنید. درمان به موقع با آنتی‌بیوتیک‌های مناسب و رعایت اصول بهداشتی می‌تواند به پیشرفت بیماری شما کمک کند.

در صورت نیاز به مشاوره در رابطه با این بیماری، شما می‌توانید در اپلیکیشن ایمپو تمامی سوالات خود را به صورت آنلاین از بهترین متخصصان زنان و زایمان بپرسید. همچنین، در بخش اشتراک تجربه، می‌توانید با دیگر کاربران تبادل نظر کنید.

قدم اول برای مراقبت از خودت، شناخت درست بدنته، ایمپو رو نصب کن تا تو این مسیر همراهت باشه.

نصب اپلیکیشن ایمپو

 

عفونت رحم بعد از سزارین

عفونت رحم بعد از سزارین معمولا به دلیل ورود باکتری‌ها به رحم در حین جراحی یا پس از آن اتفاق می‌افتد. برخی از شایع‌ترین دلایل عبارتند از:

• آلودگی حین جراحی

• باقی ماندن بقایای جفت: گاهی بخش‌هایی از جفت در رحم باقی می‌مانند و محیط مناسبی برای رشد باکتری‌ها ایجاد می‌کنند. انجام سونوگرافی بعد از زایمان برای اطمینان از تخلیه کامل رحم در پیشگیری از ابتلا به عفونت موثر است.

• پاره شدن طولانی‌مدت کیسه آب و فاصله زیاد با انجام سزارین

• زخم‌های جراحی و بخیه‌ها: عفونت می‌تواند از طریق محل برش جراحی به داخل رحم گسترش یابد.

• سیستم ایمنی ضعیف: زنان با بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت، کم‌خونی یا ضعف سیستم ایمنی، بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند.

• عدم رعایت بهداشت پس از زایمان: مراقبت نکردن از بهداشت ناحیه تناسلی و زخم سزارین، خطر عفونت را افزایش می‌دهد.

عفونت رحم بعد از سزارین یک عارضه جدی است که معمولا با تب، درد شکمی و ترشحات بدبو همراه است. تشخیص زودهنگام و درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها، استراحت کردن و مراقبت از زخم می‌تواند از عوارض شدید جلوگیری کند. همچنین، رعایت بهداشت و تغذیه سالم، احتمال ابتلا به این عفونت را کاهش می‌دهد.

بیشتر بخوانید: همه چیز درمورد زخم دهانه رحم

علت عفونت رحم چیست؟

این بیماری می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود که عمدتا به ورود باکتری‌ها به داخل رحم و ضعف سیستم ایمنی مرتبط است. در ادامه به بررسی هر یک از علل اصلی ایجاد این بیماری می‌پردازیم:

عفونت‌های باکتریایی

ورود باکتری‌های بیماری‌زا از طریق واژن و دهانه رحم به داخل آن می‌تواند منجر به التهاب و عفونت شود. این باکتری‌ها می‌توانند از طریق تماس جنسی، بهداشت نامناسب یا حتی جراحی‌های رحمی وارد بدن شوند. باکتری‌هایی مانند کلامیدیا و نایسریا گونوره‌آ(عامل سوزاک) از شایع‌ترین عفونت‌های مقاربتی هستند که می‌توانند به رحم سرایت کرده و باعث بیماری التهابی لگن(PID)، سوزش واژن و ناباروری شوند.

باکتری‌های غیر مقاربتی مانند استرپتوکوک می‌تواند پس از زایمان یا سزارین، رحم را آلوده کند. اشریشیا کلی نیز که معمولا در دستگاه گوارش یافت می‌شود، می‌تواند در صورت انتقال به رحم، منجر به عفونت شود.

باقی‌ماندن بقایای جفت یا بافت در رحم پس از زایمان یا سقط

پس از زایمان سخت و طولانی یا سقط جنین ناقص، در صورتی که بقایای جفت یا بافت‌های جنینی در رحم باقی بماند، محیطی مناسب برای رشد باکتری‌ها ایجاد می‌شود. این امر می‌تواند باعث عفونت رحم و التهاب شدید(اندومتریت پس از زایمان) شود.

جراحی‌های رحمی

در جراحی‌های رحمی مانند سزارین، کورتاژ و IUD، که باعث ورود ابزارهای پزشکی به داخل رحم می‌شوند، اگر شرایط استریل رعایت نشود، می‌توانند عفونت رحم را به همراه داشته باشند. احتمال عفونت در زایمان سزارین ۵ تا ۲۰ برابر بیشتر از زایمان طبیعی است.

اگر کورتاژ در محیط غیر بهداشتی یا ناقص انجام شود، باکتری‌ها از طریق ابزارهای پزشکی وارد رحم شده و خطر عفونت افزایش می‌یابد. همچنین، گذاشتن یا برداشتن IUD در شرایط غیر استریل، می‌تواند باعث انتقال باکتری‌ها و عفونت مزمن رحم شود.

ضعف سیستم ایمنی

سیستم ایمنی ضعیف نمی‌تواند به‌خوبی با عفونت‌ها مبارزه کند و این امر، احتمال رشد و تکثیر باکتری‌ها در رحم را افزایش می‌دهد. به طور مثال، قند خون بالا، محیط مناسبی برای رشد باکتری‌ها فراهم می‌کند؛ بنابراین، در زنان مبتلا به دیابت احتمال عفونت رحم بیشتر است.

بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس، که سیستم ایمنی بدن را تضعیف می‌کند، می‌تواند در ایجاد عفونت نقش داشته باشد. همچنین، استرس شدید و کمبود خواب باعث افزایش هورمون کورتیزول شده و عملکرد سیستم ایمنی را مختل می‌کند.

کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین C، روی و آهن و به طور کلی تغذیه نامناسب می‌تواند ایمنی بدن را کاهش دهد؛ که در نتیجه آن، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد.

مقاربت جنسی غیر ایمن و بهداشت نامناسب

رابطه جنسی بدون رعایت بهداشت و استفاده از روش‌های محافظتی، می‌تواند منجر به انتقال باکتری‌ها و ایجاد عفونت در رحم شود.

تغییرات هورمونی

هورمون‌های زنانه(استروژن و پروژسترون) نقش مهمی در حفظ تعادل باکتریایی واژن دارند؛ تغییرات هورمونی می‌توانند تعادل میکروبی را برهم بزنند و زمینه را برای عفونت‌های رحمی فراهم کنند. بارداری، یکی از عوامل ایجاد این تغییرات است؛ در این دوران، تغییرات هورمونی باعث کاهش اسیدیته واژن شده و رشد باکتری‌های مضر را افزایش می‌دهد.

در زمان یائسگی، کاهش استروژن باعث خشکی واژن و کاهش ایمنی در برابر عفونت‌ها می‌شود؛ در این شرایط، اگر عفونت به ناحیه‌های دیگر دستگاه تناسلی سرایت کند، ممکن است علائمی مانند خارش واژن را ایجاد کند. همچنین، مصرف طولانی‌مدت قرص‌های ضدبارداری هورمونی می‌تواند باعث تغییر در فلور نرمال واژن شود.

علائم عفونت رحم چیست؟

عفونت در رحم، زمانی رخ می‌دهد که پوشش داخلی رحم(اندومتر) دچار التهاب شود. علائم این بیماری متناسب با شدت عفونت متفاوت است، اما برخی از نشانه‌های رایج آن شامل موارد زیر هستند:

• تب بالای ۳۸ درجه سانتی‌گراد: یکی از اولین نشانه‌های این بیماری، تب مداوم و لرز است که معمولا بیش از ۲۴ ساعت طول می‌کشد.

• درد لگن و در پایین شکم: زنان مبتلا به عفونت رحمی اغلب دردی مبهم یا شدید در قسمت تحتانی شکم و درد لگنی احساس می‌کنند که ممکن است هنگام لمس بدتر شود. کمر درد و درد دنبالچه، به دلیل گسترش التهاب به اعصاب لگن و قسمت پایینی کمر از دیگر علائم شایع این بیماری محسوب می‌شود.

• ترشحات غیرطبیعی و بدبو از واژن: افزایش ناگهانی مقدار ترشحات و تغییر رنگ آن‌ها به رنگ زرد، سبز یا قهوه‌ای که باعث بوی بد واژن می‌شوند. گاهی اوقات در مراحل اولیه، عفونت رحم بدون ترشح بروز می‌کند، اما با پیشرفت بیماری، سایر علائم ظاهر می‌شوند.

• خونریزی غیرطبیعی و لکه‌بینی: خونریزی شدید بعد از قاعدگی یا لکه‌بینی مداوم بین دوره‌ها ممکن است نشانه عفونت باشد.

• احساس ضعف، خستگی و بی‌حالی مداوم: این بیماری می‌تواند منجر به کاهش انرژی و ضعف بدنی شود. در صورت ضعف شدید و افزایش نبض بهتر است سریعا به پزشک مراجعه کنید؛ این علائم می‌تواند نشان‌دهنده شوک عفونی باشد.

• احساس فشار و ناراحتی در رحم: بسیاری از افراد دچار احساس تورم و سنگینی در ناحیه رحم می‌شوند.

• درد هنگام رابطه جنسی(دیسپارونیا): این عفونت ممکن است باعث احساس درد یا سوزش هنگام دخول شود.

• احساس سوزش یا درد هنگام ادرار: در برخی موارد، عفونت رحم می‌تواند بر مجاری ادراری تأثیر گذاشته و باعث سوزش ادرار شود.

علائم عفونت رحم در پریودی

برخی از نشانه‌های عفونت رحم در دوران پریود شامل موارد زیر است:

• افزایش درد قاعدگی(دیسمنوره شدید)

• خونریزی شدید و غیرطبیعی

• بوی نامطبوع خون قاعدگی

• تب و لرز همزمان با پریود

• احساس فشار و سنگینی در لگن

• حالت تهوع و خستگی مفرط

علائم عفونت رحم در دختر مجرد

عفونت رحم می‌تواند در دختران مجرد نیز رخ دهد و صرفا مربوط به رابطه جنسی نیست. عواملی مانند عفونت ادراری، استفاده از سرویس‌های بهداشتی آلوده، ضعف سیستم ایمنی یا بیماری‌های التهابی لگن(PID) می‌توانند باعث این عفونت شوند.

از جمله نشانه‌های عفونت رحم در دختران می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• درد مداوم و مبهم در لگن و شکم

• تب و احساس لرز بدون دلیل مشخص

• بی‌نظمی در قاعدگی(خونریزی شدید یا لکه‌بینی مداوم)

• احساس خستگی مفرط و بی‌حالی

• درد در هنگام ادرار کردن یا تکرر ادرار

• حالت تهوع و ضعف عمومی بدن

در دختران مجرد، ممکن است تشخیص این بیماری سخت‌تر باشد، زیرا برخی از علائم شبیه به مشکلات گوارشی یا ادراری هستند؛ بنابراین، اگر علائم بالا را دارید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

تشخیص عفونت رحم چگونه انجام می‌شود؟

تشخیص این بیماری نیاز به بررسی علائم بالینی، معاینات پزشکی و آزمایش‌های تکمیلی دارد. پزشک برای اطمینان از وجود عفونت و جلوگیری از عوارض احتمالی، چندین روش را برای تشخیص به کار می‌گیرد:

1. بررسی علائم بالینی و سابقه پزشکی

پزشک ابتدا سوالاتی در مورد تاریخچه قاعدگی، رابطه جنسی، زایمان، جراحی‌های اخیر و علائم شما می‌پرسد. پس از بررسی موارد فوق، اگر پزشک به عفونت رحم مشکوک شود، معاینات و آزمایش‌های تکمیلی را انجام می‌دهد.

2. معاینه لگنی و رحم

پزشک رحم و دهانه رحم را از نظر التهاب، حساسیت به لمس، تورم یا ترشحات غیرعادی بررسی می‌کند. گاهی اوقات، لمس رحم یا حرکت دادن دهانه رحم باعث درد شدید می‌شود که یکی از نشانه‌های عفونت است.

3. آزمایش‌های تشخیصی

در برخی موارد برای تشخیص دقیق‌تر نیاز به انجام آزمایش‌های اختصاصی است:

• آزمایش خون برای بررسی سطح گلبول‌های سفید، CRP و ESR گرفته می‌شود؛ افزایش هر یک از این موارد نشان‌دهنده وجود عفونت است.

• نمونه‌برداری از ترشحات واژن و دهانه رحم برای بررسی وجود باکتری‌های عامل عفونت مانند کلامیدیا، گنوره و سایر میکروب‌ها انجام می‌شود.

• سونوگرافی رحم و لگن برای بررسی تورم، ضخامت غیر طبیعی دیواره رحم، تجمع چرک یا مایع عفونی در رحم یا لگن کاربرد دارد. سونوگرافی واژینال یا شکمی نیز می‌تواند وجود آبسه یا چسبندگی رحم را نشان دهد.

• نمونه‌برداری از آندومتر(بیوپسی رحم) در موارد شدید یا مشکوک، پزشک برای بررسی عفونت و التهاب انجام می‌دهد.

• آزمایش ادرار نیز برای تشخیص وجود عفونت ادراری همزمان که ممکن است علائم مشابهی با عفونت رحمی ایجاد کند، کاربرد دارد.

درمان عفونت رحم چگونه است؟

روش‌های درمان عفونت رحم شامل مصرف قرص‌ها و داروهای آنتی‌بیوتیکی، انجام مراقبت‌های خانگی و تغییرات تغذیه‌ای است که در ادامه به بررسی هر یک از این درمان‌ها می‌پردازیم:

عفونت رحم و قرص سیپروفلوکساسین

قرص سیپروفلوکساسین، یک آنتی‌بیوتیک قوی و موثر در برابر باکتری‌های مقاوم به شمار می‌رود و معمولا برای عفونت‌های شدید تجویز می‌شود. توجه داشته باشید، این دارو در زمان بارداری منع مصرف دارد.

بهترین قرص برای عفونت رحم

علاوه بر سیپروفلوکساسین، پزشک متناسب با شدت عفونت، به صورت خوراکی، تزریقی یا وریدی آنتی‌بیوتیک برای عفونت رحم را تجویز می‌کند. این قرص‌ها شامل موارد زیر هستند:

• داکسی سایکلین برای درمان عفونت‌های باکتریایی رحم و دستگاه تناسلی

• مترونیدازول، موثر برای عفونت‌های ناشی از باکتری‌های بی‌هوازی و تریکوموناس

• ترکیب آموکسی‌سیلین و کلاوولانیک اسید یک گزینه‌ای ایمن‌تر در دوران بارداری

• کلیندامایسین برای عفونت‌های شدید همراه با جنتامایسین به‌صورت تزریقی در بیمارستان استفاده می‌شود.

برای عفونت رحم چی بخوریم؟

تغذیه، نقش مهمی در تقویت سیستم ایمنی، کاهش التهاب و مقابله با عفونت‌های رحم دارد. مصرف غذاهای مناسب می‌تواند روند بهبودی را تسریع کند و از بروز مجدد عفونت جلوگیری کند. از جمله مواد غذایی مفید برای درمان عفونت رحم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• سیر خام و عسل

یک آنتی‌بیوتیک طبیعی با خاصیت ضد باکتریایی قوی که به پاکسازی رحم کمک می‌کند. سیر له‌شده را با عسل ترکیب کرده و روزانه ۱ قاشق مصرف کنید.

• زنجبیل برای عفونت رحم

یک ضدالتهاب و آنتی‌بیوتیک طبیعی است که می‌توانید آن‌را به غذا اضافه کرده و یا به صورت دمنوش میل کنید.

• ماست پروبیوتیک

این ماست، حاوی باکتری‌های مفید برای کنترل رشد باکتری‌های مضر در رحم است و به بهبود عفونت‌های واژینال هم کمک می‌کند.

• سرکه سیب طبیعی

در تنظیم pH رحم و کاهش رشد باکتری‌های مضر موثر است. روزانه، یک قاشق چای‌خوری سرکه سیب در یک لیوان آب ولرم، مصرف شود.

• آب زغال اخته

مصرف آب زغال اخته به عنوان یک ضدعفونی‌کننده قوی مجاری تناسلی و ادراری برای جلوگیری از عفونت‌های ادراری و رحم توصیه می‌شود.

• چای بابونه و دمنوش آویشن

این دو گیاه، دارای خاصیت ضدالتهابی و ضدعفونی‌کننده برای رحم و لگن هستند.

• مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین C

پرتقال، لیمو، کیوی، توت‌فرنگی و فلفل دلمه‌ای قرمز به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کنند.

• مصرف پونه

پونه گیاهی با خواص ضد باکتریایی، ضد قارچی و ضدالتهابی است که می‌تواند به کاهش عفونت رحم کمک کند. طرز استفاده پونه برای عفونت رحم، به روش‌های مختلف امکان‌پذیر است. شما می‌توانید برگ‌های خشک پونه را در یک لیوان آب جوش ریخته و روی آن را بپوشانید، ۱۰ تا ۱۵ دقیقه صبر کنید. سپس آن‌را صاف کرده و روزی ۱ تا ۲ بار میل کنید.

استفاده از بخور پونه نیز به کاهش التهاب و پاک‌سازی بدن از عفونت کمک می‌کند. همچنین می‌توانید ۱ قاشق چای‌خوری پونه خشک را پودر کرده و با ۱ قاشق عسل طبیعی ترکیب کنید. توجه داشته باشید که مصرف پونه به دلیل ایجاد انقباضات رحمی در بارداری ممنوع است.

• مصرف غذاهای سرشار از آهن

مصرف مواد غذایی مانند گوشت قرمز کم‌چرب، عدس، اسفناج و چغندر برای پیشگیری از کم‌خونی ناشی از عفونت موثر هستند.

• مواد غذایی سرشار از امگا ۳

ماهی سالمون، گردو، تخم کتان، دانه چیا به عنوان ضدالتهاب طبیعی شناخته می‌شوند و در کاهش التهاب عفونت رحم نقش دارند.

 

درمان خانگی عفونت رحم و کمردرد

عفونت‌های رحم نیاز به درمان پزشکی دارند زیرا در صورت عدم درمان مناسب می‌توانند به مشکلات جدی‌تری مانند نازایی یا عفونت‌های سیستمیک منجر شوند. بنابراین توصیه می‌کنیم پیش از هر چیز برای تشخیص دقیق و استفاده از روش درمان مناسب به پزشک مراجعه کنید.

روش‌های زیر در کاهش علائم کمردرد و تسکین ناراحتی‌ها در خانه موثر هستند:

• استفاده کمپرس گرم روی شکم و کمر: به کاهش درد و التهاب لگن کمک می‌کند.

• نشستن در آب گرم با نمک یا جوش شیرین: محیط رحم را ضدعفونی کرده و التهاب را کاهش می‌دهد.

• افزایش مصرف آب و مایعات طبیعی: دفع باکتری‌ها از بدن را تسریع می‌کند.

• استراحت کافی و کاهش استرس: موجب تقویت سیستم ایمنی شده و در بهبودی سریع‌تر موثر است.

اقدامات لازم برای پیشگیری از عفونت رحم؟

پیشگیری از عفونت رحم، در جلوگیری از بروز مشکلات جدی‌تر مانند بیماری‌های التهابی لگنی (PID) یا نازایی بسیار مهم است؛ برای پیشگیری می‌توانید اقداماتی را به کار بگیرید که شامل موارد زیر است:

رعایت بهداشت شخصی

استفاده از آب گرم و صابون ملایم برای شستشوی ناحیه واژن به حفظ سلامت واژن کمک می‌کند. بهتر است استفاده از صابون‌های معطر یا محصولات شیمیایی تحریک‌کننده را قطع کنید. در دوران قاعدگی، باید پد بهداشتی یا تامپون را مرتبا تعویض کنید تا رطوبت و باکتری‌ها در ناحیه واژن جمع نشوند.

همچنین، استفاده از لباس‌های زیر از جنس پنبه بهتر است، زیرا باعث تهویه بهتر پوست و جلوگیری از رشد باکتری‌ها می‌شود.

دوری از روابط جنسی پرخطر

استفاده از کاندوم در حین روابط جنسی برای پیشگیری از عفونت‌های مقاربتی، ضروری است. این کار به جلوگیری از انتقال باکتری‌ها و ویروس‌ها کمک می‌کند. اگر شریک جنسی جدید یا روابط جنسی متعدد دارید، توصیه می‌شود که از نظر بیماری‌های مقاربتی(STI) چکاپ انجام دهید.

پرهیز از دوش واژینال

دوش واژینال می‌تواند تعادل باکتری‌های طبیعی واژن را بهم بزند و محیط مناسبی برای رشد باکتری‌های مضر فراهم کند؛ بنابراین بهتر است از این روش شستشو خودداری کنید.

حفظ بهداشت شریک جنسی

اطمینان حاصل کنید که شریک جنسی شما از نظر بهداشت و عدم ابتلا به عفونت‌ها سالم است. در صورت بروز علائم غیر عادی مانند ترشحات یا درد، بهتر است از روابط جنسی خودداری کرده و سلامت خود را بررسی کنید.

مصرف مواد غذایی سالم

مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین C(مانند مرکبات) و پروبیوتیک‌ها(مانند ماست طبیعی) به تقویت سیستم ایمنی و حفظ تعادل باکتری‌های مفید واژن کمک می‌کند.

مراجعه منظم به پزشک

بهتر است برای جلوگیری از مشکلات پیچیده‌تر، به طور منظم به پزشک زنان مراجعه کنید و آزمایش‌های لازم را انجام دهید. این کار به شناسایی زودهنگام هرگونه مشکل و جلوگیری از بروز عفونت کمک می‌کند.

پرهیز از مصرف آنتی‌بیوتیک‌های بدون نسخه

استفاده غیرضروری از آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند باعث از بین رفتن باکتری‌های مفید واژن و ایجاد مشکلات در فلور واژن شود. تنها با تجویز پزشک آنتی‌بیوتیک مصرف کنید. با رعایت این نکات، می‌توانید از عفونت‌های رحم پیشگیری کرده و سلامت دستگاه تناسلی خود را حفظ کنید.

سخن آخر

عفونت رحم، معمولا به دلیل ورود باکتری‌ها به داخل رحم اتفاق می‌افتد و عواملی مانند عفونت‌های مقاربتی، جراحی‌های رحمی، ضعف سیستم ایمنی، تغییرات هورمونی و مقاربت غیرایمن می‌توانند خطر آن را افزایش دهند. این بیماری، یک مشکل شایع اما قابل درمان است.

شناسایی علائم اولیه، مراجعه به پزشک و شروع درمان مناسب از اهمیت بالایی برخوردار است. رعایت بهداشت، تغذیه سالم و پیشگیری می‌تواند تا حد زیادی از بروز این بیماری جلوگیری کند. روش‌های خانگی در کنار درمان‌های پزشکی موثر بوده و می‌توانند در مراحل اولیه کمک‌کننده باشند؛ اما در صورت شدت علائم، مراجعه به پزشک و مصرف داروهای مناسب ضروری است. همچنین می‌توانید برای مشورت با پزشک و دریافت ویزیت آنلاین اپلیکیشن ایمپو را نصب کرده و با مراجعه به بخش کلینیک از فرصت ویزیت با متخصصین زنان و زایمان ایمپو بهره ببرید.

 

دیگه PMS و پریود سخت نیست، وقتی که ایمپو رو کنارت داری.

نصب اپلیکیشن ایمپو

 منابع

• medlineplus.gov
• pregnancybirthbaby.org
• clevelandclinic.org